بررسی کیفیت خدمات اماکن ورزشی دانشگاه‌ها مبتنی بر مدل سِروکوال (مطالعۀ موردی: دانشگاه گیلان)

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعۀ کیفیت خدمات اماکن ورزشی دانشگاه گیلان با استفاده از مدل سِروکوال است. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و جامعۀ آماری آن تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان بوده‌اند که 285 دانشجو (150 پسر و 135 دختر) به صورت تصادفی برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامۀ سِروکوال (پاراسورامان و همکاران، 1985) پاسخ دادند. این پرسشنامه دارای 22 سوال هم‌وزن در مقیاس لیکرت 7 ارزشی (کاملاً مخالف=1 تا کاملاً موافق=7) بود که پنج بُعد کیفیت خدمات (عناصر عینی، اعتبار، پاسخگویی، اطمینان و همدلی) را در دو بخش ادراکات و انتظارات مورد سنجش قرار می‌دهد. این پرسشنامه یک ابزار عمومی برای سنجش کیفیت خدمات است که فرانسی و همکاران (2010) آن را برای استفادۀ مناسب در بخش ورزش تعدیل و بازنویسی کرده‌اند و در این پژوهش نیز روایی صوری آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت و پایایی آن در یک مطالعۀ راهنما به ترتیب 899/0=α و 976/0=α برای پرسشنامه‌های ادراکات و انتظارات محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ویلکاکسون، رتبه‌بندی فریدمن، t مستقل و اندازه‌گیری مکرر نشان داد که در همۀ ابعاد کیفیت خدمات در اماکن ورزشی دانشگاه گیلان شکاف منفی معنی‌داری وجود دارد (05/0>p). بیشترین شکاف کیفیت مربوط به بُعد عناصر ملموس (64/2) و کمترین آن مربوط به بُعد اطمینان (18/2) بود. سایر نتایج نشان داد که جنسیت، رشته و مقطع تحصیلی دانشجویان بر ادراک آنان از کیفیت خدمات اماکن ورزشی دانشگاه تاثیری ندارد. نتیجه‌گیری: از آنجا که در همۀ ابعاد کیفیت خدمات اماکن ورزشی دانشگاه گیلان شکاف منفی مشاهده شد، به مدیران و مسئولان دانشگاه توصیه می‌شود برای حضور بیشتر دانشجویان در برنامه‌های ورزشی دانشگاه، به بهبود کیفیت خدمات اماکن ورزشی دانشگاه در همۀ ابعاد آن توجه جدی داشته باشند. همچنین، پیشنهادهایی برای بهبود خدمات اماکن ورزشی ارائه شده است. واژه‌های کلیدی: کیفیت خدمات، اماکن ورزشی، مدل سِروکوال.